2- kur’an’ın resulullah (s.a.a)’e sunulması

[volkan]

İbn-i Mes’ud’un, Resulullah (s.a.a)e sunulan en son Mushaf’a şahid olduğu, değişen ve nasholan ayetleri bildiği rivayet edilmiştir.[31]

Beğevi “Şerh-is Sünnet”te şöyle diyor: “Zeyd b. Sabit (Kur’an’ın) son olarak sunulmasına şahid olanlardandı. Nasholan ayetlerle ve nasholmayanlar belli olmuştu. Zeyd b. Sabit onu yazarak Resulullah (s.a.a)’e gösterdi. Ve ömrünün sonuna kadar, halkı ona uymaya davet etti. Bunun için Ömer ve Ebu Bekr, Zeyd b. Sabit’e itimat etmiş, Osman da mushafları yazma işini ona bırakmıştı.[32]

Rağib, Ubey b. Kaab’tan şöyle naklediyor: “...Halk onun (Zeyd’in) kıraatını benimsedi. Çünkü o Kur’an’ı Resulullah (s.a.a)e sunan ve okuyan en son kişi idi.”

İbn-i Abbas şöyle diyor: “Ben Peygamber (s.a.a)in en son konuşma ve amelini ölçü ediniyor ve onu alıyordum”.[33]

Zerkeşî Zehebi’den şöyle naklediyor: “Kur’an’ı Resulullah (s.a.a)e sunanlar 7 kişidir: Osman b. Affan, Ali (a.s), Ubey, İbn-i Mes’ud, Zeyd, Ebu Musa ve Ebu Derda”[34]

Naklettiğimiz bu görüşlerin içinde Beğevi’nin Zeyd b. Sabit hakkındaki sözü şüphelidir. Çünkü özellikle Muhammed b. Kâ’b onu Resulullah (s.a.a)in zamanında Kur’an’ı toplayanlardan saymamıştır.